We hebben ons een lange vastentijd opgelegd in de goudmijnen, maar eind verleden jaar zijn we er voluit voor gegaan onder het motto : NO GUTS. . . NO GLORY.
Nee, het was niet bepaald een aangename tijd om iin de laatste maanden van 2015 plankgas te geven in een van de meest verguisde en misprezen sectoren. De goudmijnaandelen. Knarsetandend en barstens vol frustraties.
Het voelde als een missie waar je niet van terug keert. De markt bombardeerde shell shocked kopers onophoudelijk met aandelenpapier die de dag erop al weer 10 % goedkoper werden aangeboden.
Een geluk dat we dat al eerder hadden meegemaakt. Maar op het moment zelf is het altijd weer een belevenis om niet te vergeten. In de weken ervoor hebben we in een race tegen de tijd koortsachtig stenen omgedraaid en getrieerd. Als er ergens in een sector sprake is van veel waste rock en weinig goud dan is het wel de goudmijnsector. Iedereen staat te roepen dat hij het beste in huis heeft, weinigen hebben het.
Veel geroep in de laatste maanden van 2015 kwam er niet meer aan te pas. Zelfs bij de besten zat de moed hen in de schoenen. Hoeveel keer hebben we van het management niet gehoord : 'Al wat we kunnen doen is zeggen hoe het eraan toe gaat en welke beslissingen we hebben genomen. We zijn even gefrustreerd als jij. Als de markt ons niet wil geloven dan kunnen we daar niet veel aan veranderen.'
Dat is wat we hoorden van de besten. Want tweede en derde keus contacteren we niet. We hebben er de tijd niet voor. Er was trouwens een sense of urgency. We wisten dat het venster op ultra lage beurskoersen elk moment kon dicht gaan.
Het was weer te verwachten. Daar komen ze weer uit de bomen gevallen en uit het struikgewas te voorschijn zich op de borst kloppend dat 'zij de énigen waren die in het diepst van de goudcrisis het vertrouwen bewaarden'.
Show us the Money ! Dat is alles wat we daarop te zeggen hebben. Toon ons hoeveel aandelen je effectief kocht, aan welke prijs èn in real time !
Wij hoeven niets te beweren, want wij kunnen dat. We can show the money ! Al 16 jaar lang en zwart op wit.
Waarom we vonden dat het hoog tijd was voor een No Guts . . . No Glory, daarvan ziet u hier enige duiding in een interview met Maarten Verheyen vooral in het laatste derde deel.
Gerelateerde nieuwsberichten
Heeft u een vraag?
Aarzel zeker niet om ons te contacteren of neem een kijkje in onze Veelgestelde vragen.
Contact