Lockdowns, de Stockdale Paradox & 'Skin in the Game'

O, dat is makkelijk antwoordde Stockdale de vraag. "De optimisten."

"Huh? De optimisten? Dat begrijp ik niet", antwoordde de journalist verward.

"Ja, de optimisten. Namelijk, zij die beweerden dat het tegen Kerstmis voorbij zou zijn. Dat ze bevrijd zouden zijn. Maar Kerstmis zou komen en gaan. En toen zeiden ze: "We zullen weg zijn tegen Pasen."ʺ Maar Pasen ging voorbij en niets veranderde. Daarna werd het Thanksgiving en opnieuw Kerstmis en de optimisten stierven aan een gebroken hart."

We beleven historische tijden. En wat zie je rond je heen in de grootste lockdown aller tijden? Veel ontkenning, vaak overdreven optimisme en schone schijn (die vaak op sociale media extra hoog wordt gehouden).

Overheden hebben een grote gok gemaakt door de lockdowns in het begin als een 2-­weekse periode aan te kondigen. Waarna de lockdown steeds werd verlengd met relatief beperkte tijd. Waar is de tijd dat Trump optimistisch zei dat Amerika zou heropend worden met Pasen? En nu is er de heropening van de Europese economieën. Je voelt zo dat ze het met knikkende knieën doen. Maar het is van moeten of alle systemen storten in.

De exit wordt een fake exit. Sorry als hier dromen aan diggelen worden geslagen. We worden allemaal nog voor lange tijd gegijzeld. Deal with it. Veel mensen zullen pas echt knettergek worden als er binnen enkele maanden een nieuwe lockdown komt. Viroloog Steven Van Gucht zegt dat een tweede coronagolf mét nieuwe lockdown in de winter niet uitgesloten is. Je moet geen viroloog noch meteoroloog zijn om te beseffen dat de winter dit jaar vroeg kan vallen.

"Dit is een zeer belangrijk les", zei Stockdale die later voor vice-­president zou gaan. "Je moet er altijd op vertrouwen dat je uit de moeilijke situatie zal komen MAAR tegelijkertijd de harde realiteit onder ogen durven zien." 

Sindsdien staat dit psychologisch fenomeen bekend als de Stockdale paradox. Ik noem het positief realisme.

"ʺHope for the best, but prepare for the worst." Maar met zo weinig mogelijk hopen op korte termijn en zoveel mogelijk voorbereiden.

1 jaar later ... 

Bovenstaande tekst verscheen op 29 april 2020 als intro van een Analyse publicatie (nr. 1778).

We zijn intussen één jaar verder !

Wat is er veranderd? De exit werd een fake exit en het ziet ernaar uit dat de volgende exits uit de lockdowns evenzeer door de overheden met een slepend been zullen worden uitgevoerd.

Intussen krijgt de brave burger een lolly van de overheid: de terrassen gaan terug open! Hoera! En wat later nog een paar lolly's in het vooruitzicht.

Australië begon in de zomer van 2020 aan een lockdown van 4 weken die uiteindelijk vier maanden duurde. Dat gaf al een indicatie wat West-Europa te wachten stond.

De voorbije maanden, in januari en maart 2021 (in putje Australische zomer) werden er Down Under nieuwe lockdowns doorgevoerd. In West-Australië was er een lockdown omdat er één coronabesmetting was. Een lockdown van drie weken voor miljoenenstad Perth en omgeving vanaf één simpele besmetting. Eentje! In maart werd er een nieuwe lockdown herhaald bij drie besmettingen.

Velen zullen nu zeggen: "Dat is knettergek. Dat zal hier nooit gebeuren."

Wel, we zullen zien of de technocraten ook in West-Europa richting een nultolerantie evolueren. Ze zullen in elk geval alle argumenten uit de kast halen om dit te bewerkstelligen.

Het heeft allemaal nog weinig te maken met de volksgezondheid. Het gaat om een machtsspel, er komt „skin in the game" bij kijken en ook een nijpend gebrek daaraan.

Lockdowns & Skin in the Game 

Wat is „skin in the game" ? Zakenman en filosoof, Nassim Taleb, wijdde een volledig boek aan het onderwerp (Hij werd vooral bekend met zijn boek: The Black Swan/ De Zwarte Zwaan)

Het concept van Skin in the Game biedt verklaringen waarom overheden lockdowns in stand houden, terwijl de mortaliteit sterk daalt. Terwijl de neveneffecten van de lockdowns zeer negatief uitdraaien op andere factoren van de volksgezondheid (verdubbeling van zelfmoordpogingen, minder en te laat gedetecteerde kankers en chronische ziekten, toename echtscheidingen, huiselijk geweld, et cetera…) en de maatschappij.

Skin in the game draait erom of je iets te verliezen hebt. Het houdt in dat je niet let op wat mensen zeggen, maar op wat ze doen en hoe ver ze hun nek uitsteken.

Overheden hebben géén skin in the game om de lockdowns af te bouwen of te stoppen. Overheden hebben skin in the game om de lockdowns aan te houden.

Volgend citaat van Nassim Taleb is interessant (pag. 29 in de Nederlandstalige editie):

„Dingen ontworpen door mensen zonder skin in the game hebben de neiging steeds complexer te worden (totdat ze uiteindelijk bezwijken).
Iemand in zo'n positie heeft er geen baat bij om iets eenvoudigs voor te stellen: als je wordt beloond voor inzicht en niet voor resultaten, moet je blijk geven van raffinement. Iedereen die een „wetenschappelijk" artikel bij een tijdschrift heeft ingeleverd weet dat het eerder wordt geaccepteerd als je het complexer maakt dan nodig is. Bovendien kunnen de neveneffecten van problemen bij dit soort uitdijende complexiteit non-lineair toenemen."

Klinkt herkenbaar?

Vertaald naar de huidige situatie van de herhaling van lockdowns van de samenleving:

1/ Lockdowns ontworpen door overheden zonder skin in the game hebben de neiging steeds complexer te worden.

2/ Om ervoor te zorgen dat de lockdowns afgedwongen en sneller geaccepteerd worden, moeten ze complexer (en onlogischer) gemaakt worden dan nodig is.

3/ De neveneffecten van de lockdowns (economisch, sociaal, volksgezondheid) kunnen non-lineair toenemen.

Lockdowns bieden overheden onvoorstelbaar extra macht. Macht die té aantrekkelijk is om niet te grijpen. De kans om draconische wetten uit te vaardigen, zonder tegenstand, eerst tijdelijk dan permanent. Wetten en maatregelen die anders niet zouden geaccepteerd worden door de bevolking. Dat is intussen geweten.

De kans, die vanaf maart 2020 ook meteen gegrepen werd, om gratis geld te printen om de begrotingstekorten te financieren, om gratis geld uit te delen aan de bevolking (via technische werkloosheid, stimulus checks en evoluerend richting een universeel basisinkomen). Hierdoor creëert de overheid een grote groep van ja-knikkers, een angstige burgerij zonder ruggengraat die niet meer op eigen benen kan staan, volgelingen die volledig van overheidssteun afhankelijk zijn.

Overheden hebben geen skin in the game om de lockdowns te stoppen, om ze later niet terug in te voeren.

De lockdowns zijn intussen genormaliseerd, gelegitimeerd. Met dank aan de uiterst sterke bespeling van het collectieve bewustzijn door regime en media en de bijna onbestaande publieke weerstand. Er zijn allerhande indicaties dat lockdowns en varianten hierop bij de minste volgende crisisperiodes terug ingeroepen zullen worden.

Ik ga het verder niet complexer maken dan het is. In post coronatijden, waarin lockdowns en totalitaire maatregelen van overheden steeds meer gelegitimeerd worden dan zijn de steden, waar de maatregelen en de controles het hardst zijn, het terrein voor burgers die zonder dat ze het goed doorhebben een onzichtbare elektronische enkelband aangemeten krijgen. De nieuwe slaven.

Er is een rush bezig naar het platteland en er zal veel stadspropaganda nodig voor zijn om die te stoppen. De vlucht naar de villa's, zoals ook gebeurde tijdens periodes van verval onder het Romeinse Rijk. De villa's waren verwijzingen naar landgoeden die zich op het platteland bevonden.

Corona en de lockdowns komen niet alleen, het komt niet uit de lucht vallen. Het is onderdeel van een toenemende complexiteit, een gebrek aan skin in the game van overheden (steeds meer corruptie) en de vele neveneffecten van een op niets gebaseerd geldsysteem. Of beter: een geldsysteem dat zich louter baseert op vertrouwen in de overheid die géén skin in the game heeft.

De neveneffecten van zo'n geldsysteem (terwijl geld een belangrijke factor behoudt als „bevroren energiebron" of bevroren verlangen) zullen non-lineair blijven toenemen.
Elke financiële en economische crisis wordt groter dan de voorgaande en wordt beantwoord met steeds meer schulden en gratis geld die net de oorzaak vormen van de crises.

Dit op zich zal van specifiek landelijk gelegen vastgoed én landgoed, de komende jaren en decennia een uitstekende investering maken.